•   Strona główna
•   Sanktuarium
  •  » Odpust
  •  » Zabytki
  •  » Kult Maryjny
  •  » Pieśń
•   Parafia
  •  » Spotkania Biblijne
  •  » Ciekawe miejsca
  •  » Stowarzyszenie
  •  » Nabożeństwa
  •  » Sakramenty
  •  » Caritas
  •  » Wspólnoty
  •  » Księża
  •  » Historia
•   33 dni rekolekcji
•   Kontakt

Figura Matki Bożej i Dzieciątka Jezus

Rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem wykonana z drewna lipowego, wydrążona z tyłu, polichromowana. Jest wysoka na 1,20m., a w najszerszym miejscu ma 42cm. Matka Boża trzyma w lewej ręce Dzieciątko, w prawej, wysuniętej do przodu berło. Cała postać oparta na schemacie litery „S”, charakterystycznym dla rzeźb gotyckich z tego okresu, z lekko pochyloną głową, wywołuje wrażenie ruchu. Podstawą rzeźby jest forma fali, na której znajduje się półksiężyc i trzy małe ludzkie postacie, otaczające osobę Matki Boskiej - środkowa obrócona tyłem. Szata udrapowana jest w głębokie, spływające ku dołowi fałdy.

Historycy datują powstanie tej późnogotyckiej rzeźby na około 1500 r. Jeżeli została wykonana z przeznaczeniem od razu do kościoła tuleckiego, można przyjąć wspomnianego już Biskupa Uriela Górkę jako jej fundatora, a zarazem propagatora czci Matki Bożej. Wprawdzie Jezuita Michał Krasucki w Historii Polskich Sanktuariów Maryjnych przypisuje Grudzińskim w XVII wieku umieszczenie tej figury w kościele, ale wydaje się to nieprawdopodobne, gdyż wizytacja kanoniczna z 1639 roku mówi, że figura jest cudowna i zdobi ją wiele klejnotów i liczne wota, musiała więc od dawna doznawać czci w Tulcach, żaden bowiem kościół nie oddałby dziedzicom tuleckim wizerunku Matki Boskiej, sławnego cudami.

Bardziej uzasadnione jest przypuszczenie, że figura znajduje się w kościele od początku XVI w. Liczne wota, będące świadectwem uzyskiwanych łask, zostały zabrane - z pewnością w 2 poł. XVI w. - do kolegiaty w Kórniku. W latach bowiem 1529-1593 trwała inkorporacja kościoła tuleckiego do prepozytury kórnickiej, mogły być więc jedynie wtedy zabrane. Tulce odzyskały je dopiero na początku XVIII w. Do Kórnika przeniesiono 44 wota, można zaś przyjąć, że najmniej połowę pozostawiono w Tulcach. Daje to razem dużą ilość wot, która świadczy o wielości doznanych łask i intensywnym rozwoju czci Matki Bożej.

W 1737 roku po odzyskaniu wotów z Kórnika było ich razem ponad 120. Cześć Matki Bożej wzrosła w 2 poł. XVII w., w okresie Obrony Jasnej Góry i Ślubów Jan Kazimierza. Wtedy też w 1681 r. kasztelan Wojciech Czacki ustanowił osobne uposażenie dla wielkiego ołtarza w kościele tuleckim, aby zapewnić odpowiedni splendor miejscu, z którego króluje Matka Boska. Z tego uposażenia, a może z ofiar tych, którzy uzyskali łaski, sprawiono w tym czasie trzy bogate sukienki, które kolejno zakładano na figurę.